ZOSTAŁAM SAMOTNĄ MATKĄ NA WŁASNE ŻYCZENIE

---

Aż trudno uwierzyć, że ktokolwiek na świecie zdecydowałby się na samotne wychowanie z premedytacją. Przecież to takie ciężkie zadanie. Wiele osób nie potrafi zaakceptować również faktu, że jakaś "pseudo matka" celowo pozbawiła swoje dziecko możliwości posiadania ojca, wychowywania się w pełnej rodzinie. 
Może i to wszystko nie mieści się w głowie, ale tak jest. Czy takie matki są gorsze? Czy takie dzieci są bardziej poszkodowane?

---

Dla mnie osobiście, nie. Z racji swojego bloga oraz angażowaniu się w sprawy samotnych matek w Polsce, poznałam kilka kobiet, które takimi matkami właśnie są. Można by rzec egoistyczne, pozbawione wszelakich wartości kobiety. 
Zawiodę jednak wszystkich, kto tak właśnie myśli. Ja bardzo szanuję te kobiety i podziwiam, że potrafiły podjąć tę decyzję. Osobiście robiłam wszystko, by moje dzieci miały pełną rodzinę. Niestety, nie udało się i na dzień dzisiejszy stoję w jednym rzędzie z kobietą, która o tę pełna rodzinę nigdy się nie starała. 
Nie jest ona ani gorsza, ani lepsza. Po prostu jej historia jest nieco inna. Radzi sobie świetnie, i to jest największy pozytywny aspekt świadomego macierzyństwa w pojedynkę. Dlaczego?
Ona była przygotowana na to, że zostanie z dzieckiem sama. Ona wiedziała, że będzie musiała dać sobie radę w pojedynkę. Już zawczasu wiedziała, że opieka polskiego państwa w razie potrzeby nad samotną matką jest do bani, więc zrobiła wszystko, by jak najmniej musieć na tę pomoc liczyć. Jest całkowicie niezależna, ma poukładane życie osobiste, opiekę nad dzieckiem, a budżet domowy nie wymyka jej się spod kontroli. Logistyczna perfekcja. 

I może to się nie podobać ludziom, ale uważam, że lepiej tak, aniżeli potem tak "cielepatycznie" rozpoczynać życie. I mówię tutaj także o sobie. Doskonale pamiętam, jak ciężkie były początki mojego samodzielnego macierzyństwa. W moim przypadku było tak, że wszystko spadło na moje barki, a tatuś miał najnormalniej w świecie wywalone. Udało się, ale o ile łatwiej byłoby, gdybym była na to przygotowana. Z drugiej strony nie miałabym tego doświadczenia, jak to jest być w związku, dbać o rozkwitające uczucie, jak to jest cierpieć i podnosić się na nowo. To wszystko kształtuje i wzbogaca człowieka. 


Wiem jedno, że nie ważne, jakim sposobem zostało się kobietą samodzielnie wychowującą dziecko, ważne jest jak sobie radzi. Najważniejsze jednak jest szczęście dziecka i jej. Także nie oceniajmy innych i nie potępiajmy tylko ze względu na to, w jaki sposób kobieta została samotną matką.

---

---

MOŻE CI SIĘ SPODOBAĆ
​
STOP dyskryminacji samotnych matek 
Blaski i cienie samotnego macierzyństwa
Po co mi facet
Jak samotna matka wylądowała u Prezydenta

​BĄDŹ MOJĄ OSOBISTĄ MOTYWACJĄ
Podoba Ci się to, co piszę? Zostaw komentarz. Jeśli masz ochotę pomóż mi dotrzeć do większej ilości osób i udostępnij ten tekst. To wszystko sprawia, że to co robię, ma sens. Bądź moją osobistą motywacją do dalszego działania.