Z życia wzięte... Samotna matka to bohaterka

​Tak, zgadzam się. W sumie nie musiałabym pisać wstępu do tego wpisu, bo sam tytuł wszystko mówi, ale chcę się ustosunkować. Niejednokrotnie słyszałam, że przesadzam twierdząc, że my, samotne matki, robimy coś nadzwyczajnego, że należy nam się inne traktowanie. Problem w tym, że nie twierdzę, że należy nam się inne traktowanie, zawsze twierdziłam, że należy nam się szacunek. Czy to tak wiele?

Każda samotna matka ma swoją historię, swoją własną, swój własny bagaż doświadczeń, który dźwiga na swych mniej bądź bardziej rozwiniętych barkach. Jedne nie chciały zostać samodzielnymi mamami, ale los zdecydował za nie, inne nie miały wyjścia bądź decyzja okazywała się jedynym ratunkiem przed potworem. Taka kobieta musi się podnieść. Podnieść siebie, koronę i zapierdalać dalej.

Codzienna walka z przeciwnościami losu. Codzienna walka z ludzkim zacofaniem na temat samotnych mam. Idioci krytykują nie patrząc, czy ranią, czy w ogóle znają taką matkę i jej historię. A taka matka nie powie Ci nic, tylko zaciśnie zęby i będzie walczyć, ale nie o lepszą opinię u innych, tylko o lepsze życie dla siebie i swoich dzieci. Bo musisz wiedzieć, że taka matka ma głęboko w dupie to, co o niej myślisz. 

Kobieta, która została sama z dziećmi, to waleczna bestia. Nie obce są jej walki z wiatrakami, czy też włażenie oknami, bo drzwi na dziesięć spustów zamykają. Taka kobieta jest na tyle odpowiedzialna, by odłożyć swoje marzenia na kiedyś, by tylko być z dziećmi i dla nich myć kible albo komuś usługiwać , bo w jej zawodzie właśnie nie ma odpowiednich godzin dla matek. To prawdziwa kobieta, która oglądając w sklepie swoja ulubioną książkę, przymierzając wymarzone buty, nie kupi ich, tylko wyda te pieniądze na owoce, bo dzieci musza jeść je każdego dnia. 

"Trzeba było wybrać innego faceta na ojca" - która z nas tego nie słyszała. Jeszcze lepsza od tego jest krytyka w ogóle posiadania dzieci. No tak, przecież wszyscy wiedza lepiej, jak wygląda nasze zycie od kuchni. Zawsze powtarzam, że jeśli ktokolwiek chce krytykować nasze zycie, niech założy nasze buty i pochodzi w nich przynajmniej rok, żeby mógł dokładniej poznać uroki naszego jakże nudnego, lekkiego życia samotnej matki. Niestety zawsze słyszę wtedy, ze ci właśnie krytykanci mają swoje problemy. 

Samotna matka jest niedoceniona, niezauważana. Nikt nie widzi, że taka matka nie ma dla siebie czasu, że jest matka 24h / dobre i nikt jej w tym nie pomoże. Niech każdy sobie wyobrazi sytuacje, ze wakacje nie są niej, każdy dzień i każda noc musi być czujna, bo gdy dziecku będzie śnił się koszmar to będzie liczyło tylko na nią. Tylko samotna matka potrafi tak poprzestawiać swoje godziny w pracy, by zarobić pieniądze na zycie, zapłacić rachunki a jeszcze przy okazji obejrzeć dziecka występ w szkole, iść z nim do dentysty czy też zrobić z cala gromadka zakupy na kolejny tydzień. Takie rzeczy stały się normalne, nikogo już to nie dziwi, a tym bardziej wielu z nich nawet nie przyjdzie do głowy, by szanować taka matkę. Dla wielu wciąż to my zasłużyłyśmy na takie zycie, to same dokonałyśmy tego wyboru, to my jesteśmy sobie winne. 

Nigdy nie wiadomo, co kogo czeka za rogiem. Nigdy nie wiadomo, czy Twoja siostra, matka, kuzynka nie zostaną samotnymi matkami. Nigdy nie wiesz, czy sam nie stworzysz kolejnej samotnej matki. Nigdy nie wiesz, czy cię nie rzuci wspaniały i czuły mężulek dla dziesięć lat młodszej laski. Nigdy tego nie wiesz. Dlatego nie krytykuj, szanuj. 

Samotna matka to najwiekszy twardziel na ziemi.