Trzy zasady dobrego i szczęśliwego życia

Możesz powiedzieć, że nie jestem dostatecznie doświadczona, by wypowiadać się na temat, co tak naprawdę możemy zrobić, by Nasze życie było dobre i o wiele szczęśliwsze od tego, które wiedziemy w tej chwili. Szczytem może okazać się, ze już nie chcemy zmieniać swojego życia, bo według Nas jest na tyle dobre, a jesteś na tyle szczęśliwi, że więcej już nic nie potrzebujemy.

Skupmy się jednak na tych, którzy godzinami, miesiącami, latami, a są i tacy, którzy całe swoje życie, zastanawiają się, jak by tu być szczęśliwszym. Co by tu można jeszcze było zrobić, by życie było lepsze, by zalepić tę pustkę, która gdzieś tam leży nam na sercu.
Poniżej napiszę zasady, które sprawdzają się u mnie i być może u Ciebie nie zadziałają. Staram się żyć według nich, bo po pierwsze są tylko trzy, więc ilość mnie nie przytłacza, a po drugie każdy dąży do szczęścia i spokoju, więc coś spróbować trzeba. Ostrzegam jednak, że jest to niezwykle pracochłonne. Także łatwo nie jest.

1. Ludzie są dobrzy
Tak, ludzie są dobrzy. Nie tylko od święta, nie tylko przy tragedii narodowej czy kataklizmie, ale również na co dzień. Wydaje mi się jednak, że to nasze myślenie nie pozwala nam dostrzec tego dobra. Każdego dnia możemy spotkać ludzi, którzy bezinteresownie pomagają innym. Nawet nie zwracamy już uwagi, że młoda dziewczyna dopłaciła przysłowiową złotówkę starszej pani, której zabrakło na zakupy. Kolejny raz umknęło naszej świadomości, że ktoś wpłacił swoje ciężko zarobione pieniążki na ratowanie życia nieznajomemu z drugiego końca Polski. Jeszcze ciężej zobaczyć, że sąsiad, z całkiem własnej woli, przyszedł pomóc nam odśnieżyć wjazd, choć już dawno skończył robić to u siebie. Takie myślenie napędza koło. Dobro wraca podwójnie  a i życie staje się o wiele przyjemniejsze myśląc o ludziach dobrych. Ludzie źli zalewają nas ze wszystkich stron,. ale o wiele przyjemniej robi się na sercu, kiedy uwidaczniamy tylko te dobre cechy. 

2. Nie zazdroszczę
Tu akurat jest najłatwiejsze w moim przypadku. Choć cały czas zazdroszczę dziewczynom płaskiego brzucha i jędrnych piersi, to jest to zazdrość minimalna, gdyż nie życzę im z mojej zazdrości źle, tylko podziwiam i marzę :P . Ot, tak normalnie. Nie widzę najmniejszego sensu, żeby zazdrościć ludziom ich osiągnięć, majątku, faceta, dzieci. Co w tym uczuciu jest przyjemnego? Chyba ciągły stres. Osiągnięcia mam swoje, mniejsze bądź większe, ale moje. Faceta też już miałam, nawet dwóch - żadna rewelacja. A dzieci to ja mam najcudowniejsze na świecie. Ty pewnie też. A majątek? Dzisiaj jest jutro go nie ma. Mimo wszystko, kiedy słyszę , że znajoma wykończyła dom w Polsce i niedługo powraca to nie zazdroszczę tylko marzę, że i ja kiedyś dojdę do tego. A tak na marginesie, to nigdy nie wiemy, jakim trudem doszli do tego, co mają. A poza tym każdy niesie swój krzyż i czasem to, co wydaje nam się super, może okazać się, że jest przekleństwem z innego powodu.

3. Nie żałuję
Niczego. Może jedynie poza tym, że jestem dość nieśmiała i nie walczę do koca o swoje, zbyt szybko się poddaję. Poza tym nie żałuję niczego. Nie żałuję, że popełniłam tyle błędów w życiu. Nie żałuję, że ryzykowałam. Bez ryzyka nie ma sukcesu. A bez błędów nie ma doświadczenia. Nie należy żałować swojego życia i tego, jak je przeżyliśmy. Zastanówmy się, gdzie byśmy byli, kogo obok byśmy mieli a kogo nie, gdybyśmy czasem nie podjęli złej decyzji, nie zaryzykowali. Poza tym, jeśli uwolnimy się od wiecznego żałowania, od wiecznego gnębienia siebie, to utkniemy w martwym punkcie i nic nie będziemy mogli zmienić. Zamiast żałować, cieszmy się tym, co mamy i wyciągajmy z tych cennych lekcji wnioski, którymi będziemy kierować się w przyszłości.