Taty nie ma, i nie będzie

Często zdarza się, że ojciec naszego dziecka po rozstaniu znika. Czasami jest to nasza decyzja, czasami niezależna od nas. Często również zdarza się, że tata po prostu nie interesuje się losem  dziecka, nie spotyka, nie bywa, nie płaci alimentów. 

Ciężko wtedy jest rozmawiać na ten temat z dzieckiem, kiedy ono o niego pyta. Z wielką przyjemnością chcielibyśmy wylać całą naszą złośc na ich ojca i powiedzieć im, jak wielkim tchórzem i głupkiem był ich ojciec. Ale czy taka brutalna prawda jest dla naszego dziecka dobra?

Zanim zaczniesz podejmować rozmowę z dzieckiem, weź całą odpowiedzialność za rozpad swojego związku dla siebie. Zawsze tłumacz dziecku, że to Wy o tym zdecydowaliście, że to nie miało nic wspólnego z nim, i że to Wy jesteście winni temu, że mieszkacie oddzielnie. Jeśli tego nie zrobicie, możecie być pewne, że dziecko po czasie przerzuci całą swoją winę na siebie.  Najważniejsze byś postarała się wybaczyć swojemu byłemu mężowi/partnerowi. I pamiętaj, ZAWSZE MÓW PRAWDĘ.

Nie unikaj rozmowy i zawsze mów prawdę

Przede wszystkim nie unikajmy tej rozmowy z naszym dzieckiem, kiedy zapyta o tatę. Nie wymyślajmy również o ojcu niestworzonych historii, jaki to był wspaniały człowiek, powodując tym samym wyidealizowanie obrazu ojca w główce dziecka. Zdecydowanie będzie to miało traumatyczne konsekwencje jeśli w przyszłości dziecko skonfrontuje się ze swoim ojcem i okaże się, że wszystkie Twoje opowieści były bajkami. Nie skorzystasz na tym ani grama. 

Zbuduj pozytywny obraz ojca 

Wiem, że w głowie pełnych złych i nie przyjemnych dla nas wspomnień związanych z ojcem naszych dzieci, będzie trudno, ale postarajmy sobie przypomnieć jego pozytywne cechy. Miej zawsze jakąś gotową, pozytywną, być może nawet śmieszną historię na temat ich taty, i opowiadaj mu, kiedy będzie o niego pytało. Jeśli jego ojciec nie był zbyt dobrym kucharzem bądź też miał problem z utrzymaniem porządku, nie omieszkaj o tym wspomnieć. To też pozwoli na zbyt wyidealizowany obraz ojca. W te prosty sposób pokażesz swojemu dziecku, że może na Ciebie liczyć, że jesteś tuż obok i wspierasz go.

Jeśli jednak ciężko przychodzą Ci te rozmowy, i pragniesz być z dzieckiem szczera, zbyt szczera i uwolnić z siebie wszystkie swoje negatywne emocje dotyczące ich ojca... Nie rób tego. Uwierz, że odniesiesz skutek odwrotny do zamierzonego. I nie chodzi tu o wyrobienie sobie w dziecku pewnego obrazu ojca, ale o to, że dzieci często się identyfikują z nieobecnym rodzicem. Może skutkować to obniżeniem jego samooceny.  Dziecko wytworzy sobie w ten sposób obraz samego siebie i może zacząć postępować według swoich wyobrażeń.

Chcę poznać mojego tatę

I zapamiętajmy, że dopóki dziecko świadomie nie doświadczyło ze strony ojca przemocy bądź zlekceważenia, będzie on na zawsze ważny w ich życiu. I tu, musimy zacisnąć zęby, i z całych sił wspierać dziecko. Zdarzyć się może również, że dziecko będzie chciało w dorosłym życiu odnowić kontakt ze swoim ojcem. Nie brońmy mu tego, nie bójmy się. Czasami lepiej, jeśli dziecko przekona się na własnej skórze, dlaczego nie jesteście razem, że jego ojciec tak naprawdę to kawał dziada. Wtedy nasze dziecko przeżyje szok, ale będzie wiedziało, że ma obok Was. Może się też tak zdarzyć, że ten dawny dziad okaże się całkiem w porządku człowiekiem po tylu latach. Jesli ie chcemy pomóc dziecku, to chociaż nie przeszkadzajmy. 

"Ma­musia już nie płacze za tatą . To znaczy, ze ser­duszko ją już nie bo­li ? Te­raz będzie się mogła uśmie­chać ? "
​
Bo rozwód naj­bar­dziej krzyw­dzi dzieci .