Randka?? OK, ale mam dzieci i doświadczenie z krętaczami!! Aktualne? - czyli samotna mamuśka idzie na randkę.

"Szukam taty dla mojego synka - 6 latka. mamy dość samotności dlatego szukamy towarzysza zabaw i może życia :) ja 30 lat, kobieca tu i tam ;) dobra, szanuje i chce być szanowana. szukam normalnego, spokojnego mężczyzny do życia."
"Szukam partnera chcącego być równocześnie ojcem dla 3 letniego przesympatycznego dziecka w wieku do 45 lat, nie wykluczony trwały związek. Najchętniej z południa Polski, ale nie tylko ;-)"
"Witam, Mam 36 lat i jestem w 9 tygodniu ciąży. Poszukuję partnera do stałego, poważnego związku."
"Miła ,uczuciowa,43 letnia puszysta( 135kg)rozwódka,mama 12 letniego synka ,pozna miłego ,odpowiedzialnego wolnego mężczyznę ,który zechciałby się nami zaopiekować"

To tylko niektóre anonse,na które natrafiłam na serwisach randkowych w sieci. Nie wiem, na ile są one autentyczne, ale widząc personalia, numery telefonów czy też maile, śmiem twierdzić, że są całkiem realne. Nie neguję, nie krytykuję i nie potępiam tego typu poszukiwań swojej drugiej połówki. Przerażają mnie czasami treści.

Wielu moich znajomych namawiało mnie do założenia konta na takim portalu randkowym, ale to chyba nie do końca dla mnie. Jestem szczerą kobitą i co ja miałabym tam niby napisać, jak mogłoby wyglądać moje ogłoszenie, tudzież matrymonialne???

---

"Cześć, jestem dość krągłą mamą trójki cudownych dzieci. Szukam kompana do rozmów, życia, wspólnego wychowywania i kochania moich dzieci, które na pewno od razu nie pokochają ciebie, do wspólnego rozliczania, do seksu. Niepalącego, nie nadużywającego alkoholu. Nie szukam idioty, cwaniaka, narcyza,ćpuna, muzułmanina, krętacza, seksoholika, żonatego. Nie akceptuję trójkątów, zdrady, braku szacunku, partolenia mojego cennego życia i ustawiania moich dzieci. Szukam faceta na etacie, do 40 lat, z pasją, może mieć dzieci. Nie jestem niańką, sprzątaczką, kucharką, niewolnicą. Nie radzę ci mnie zmieniać, nie próbuj kłamać, nie lataj na boki.  Chętnych proszę na priv."

No proszę Was, to by się w życiu nie udało!! Nie wnikam, czy to wina mojej skromnej osoby, czy też tych wszystkich facetów dookoła. Po pierwsze faceci boją się samotnych matek, a już na pewno tych z większą ilością dzieci a ja już zaliczam się do wieloródek. Po drugie nie będę obniżać swoich szans na nową miłość będąc szczerą....że dzieci czasem dają w kość, że czasem przez tydzień chodzę bez makijaży i wklepanego kremu przeciwzmarszczkowego na noc, że ciężko mi wyjść na kolację bez dzieci, że są one na pierwszym miejscu.

Poza tym, gdybym już, powiedzmy, wybrała się na taką randkę, to co dalej? Jak się teraz randkuje, jak i w co się ubrać? Trzeba się umalować, wydać grosz na nowe ciuchy, perfumy, bo ostatnio kupione straciły ważność albo wyparowały, załatwić opiekunkę, no i udać przed wszystkimi dookoła, że to spotkanie z koleżanką. Jak pomyślę, ile to czasu może zająć, to chyba rezygnuję w przedbiegach.

Aaaa, no i seks? Przecież ja już ponowna dziewica - zapomniałam, nie chcę, nie mogę, albo może się boję.No i już dalekie od perfekcji ciało obcemu pokazywać. To chyba coś nie tak. Nie, nie, to chyba nie dla mnie. Może nie teraz.


I kiedy już prawie przekonuję samą siebie, że może warto, to natychmiast wręcz dochodzę do wniosku, że chyba wolę poznać kogoś jednak w realu. U znajomych, w klubie, sklepie, na placu zabaw. No, ale jak poznać, skoro się nie chodzi.
Wychodzi na to, że ja nie gotowa. Jednakże gratuluję z całego serducha wszystkim tym odważnym, którym się udało pójść na tę randkę będąc już samotną mamuśką. ​

A może się mylę, może tuż za rogiem, tuż na następnej stronie ktoś czeka.....