Mam trójkę dzieci i każdy poród pamiętam, jakby to było wczoraj. Za każdym razem byłam przekonana, że to jedyne szczęścia, jakie mnie spotkały. Zapewne nie jednej z nas rola matki przysłoniła świat, przysłoniła nasze potrzeby, kobiece potrzeby. Cóż mogłoby być ważniejszego od powinności bycia samotną matką? Pewnie niewiele. Jest jednak coś ważniejszego - my same. Tak, Drogie Kobietki, jesteśmy ważniejsze niż nasze dzieci. Zanim zaczniecie pluć jadem w moim kierunku, przeczytajcie dlaczego.

To, co dzieje się w Polsce woła o pomstę do nieba. #piekłokobiet na ziemi! Nigdy nie myślałam, że będę pisać taki tekst. Sama mieszkam w kraju, w którym ten problem nie występuje, bo kobieta ma pełne prawa i sama decyduje o sobie, ale solidaryzuję się z Polkami mieszkającymi w kraju, które mają pełne prawo do tego, by walczyć o swoje prawa.  Tylko jak mam napisać ten tekst z klasą, jeśli same przekleństwa cisną mi się pod palcami, a tu jeszcze wymagają ode mnie zachowania godnego matki. Czyli wkurwionej matki!

Ja wiem, jest ciężko. Ja wiem, żadna tego nie planowała. Ja wiem, nikt nie chce żyć w niepełnej rodzinie. Zdarza się. Kurde, zdarza się, i nic z tym nie zrobisz. Trzeba podnieść wtedy koronę i iść do przodu. Nie można wciąż rozpamiętywać tego, co było. Przecież to nie jest niekończąca się historia. Dlaczego większość samotnych matek w Polsce zamyka się w roli matki i nie chce realizować siebie?

Zupełnie nie rozumiem, dlaczego w polskim społeczeństwie utkwiło się przekonanie, że kobieta powinna mieć obok siebie mężczyznę. Tak, wiem, nie ma w tym nic złego i w większości jest to naturalna kolej rzeczy. Są jednak sytuacje, kiedy kobieta chce być sama, nie ma ochoty na związek, jest jej tak po prostu dobrze. I niezależne jest to od tego, czy ma ona dzieci czy też nie.