Nie chcemy gruszek na wierzbie, czyli z czym borykają się samotne matki

zdjęcie : pixabay

---

To nie będzie kolejny wpis, w którym będę płakać nad losem samotnych matek w Polsce. To nie jest kolejny wpis, w którym będę narzekać i szukać winnych obecnego stanu. Wiem jednak, że to będzie wpis, który przedstawi czystą prawdę. Prawdę, o której milczą media, o której zapominają politycy wybrani również przez samotne matki, o których wstydzą się rozmawiać obywatele.

---

Samotna matka to silna bestia. Twarda suka, która potrafi poradzić sobie z niejedną kłodą, jaką życie rzuca jej pod nogi. Przepraszam, jeśli kogoś uraziłam, ale uznajcie moje słowa za komplement. Nie, nie chcę bawić się w piękne słowa. Nie chcę owijać w bawełnę i wybiórczo pisać o tym, co dotyczy większość z nas. Tak pięknie i ładnie to ja pisałam, jak zakładałam ten blog, teraz pisze tylko prawdę.

Na czym skończyłam? Ach, tak. Poradzimy sobie z każdym mniej lub bardziej groźnym przeciwnikiem. Są jednak sprawy, w których potrzebujemy minimalnego wsparcia, dobrego słowa czy delikatnej pomocy. 

Już pisałam wcześniej, że samotna matka to idealna pracownica. Potrafi docenić pracę, szanuje czas swój i pracodawcy, jest lojalna. Mimo to wciąż jest problemem zatrudnianie samotnych matek. Wciąż na świeczniku są problemy z opieką nad dzieckiem w czasie jego choroby czy też wątpliwa punktualność i wydajność. Gówno wiecie. Samotna matka wszystko zrobi, by utrzymać pracę i nie zawieźć pracodawcy. Dzięki tej właśnie pracy może utrzymać siebie i dziecko.

Opieka nad dzieckiem to temat rzeka. Niby mamy żłobki, przedszkola. Co z tego, skoro dostać się tam graniczy z cudem. Albo nas na nie nie stać, albo oddamy prawie całą pensję, albo miejsca są już zarezerwowane dla dzieci jeszcze nienarodzonych. Często się zdarza, że godziny otwarcia nie pozwalają nam podjąć pracy bądź też są zbyt oddalone. Już dawno mówiłam, że należałoby się temu bliżej przypatrzyć.

Wszelka pomoc finansowa od rządu to w sumie śmiech na sali. Wiem, i doceniam, że idziemy w dobrym kierunku, ale są to minimalne kroki, a życie toczy się tu i teraz. O tym wszystkim więcej znajdziecie na petycji STOP dyskryminacji samotnych matek, którą kieruję do Pana Prezydenta. Jeśli tego jeszcze nie zrobiłaś - podpisz ją. Już niedługo znajdzie się ona wysłana wraz z listem otwartym. 

Wsparcie. Nie, nie finansowe, ale czasowe. Samotne matki to też kobiety! Potrzebujemy wokół siebie ludzi, z którymi wyjdziemy na kawę, wypijemy kieliszek wina, zmarnujemy paczkę chusteczek przy filmie o, zgrozo, miłości, pomilczymy. Samotne macierzyństwo nie jest zaraźliwe. Samotna matka nie będzie czyhać na Twojego faceta. Samotne matki nie gryzą. No chyba, że wejdziesz z nimi na ścieżkę wojenną :P 

A tak na koniec. Marzy mi się taki program rządowy. Mieszkanie dla samotnej matki. Nie, nie byłyby to prezenty. Po prostu pomoc tym, którym się należy. Tym prawdziwym samotnym matkom. Oczywiście do opuszczenia po wejściu w związek partnerski, małżeński. Większość matek nie potrzebuje willi. Jeden pokój dla siebie i jeden dla dzieci. Takie małe mieszkanko, które nie będzie kosztować milion monet, na które będzie nas stać, które stanie się taką stabilizacją dla nas i naszych dzieci. Eh, te moje marzenia. Bo przecież zarabiamy, potrafimy płacić tysiące za wynajem, ale dla banku wciąż trudno uwierzyć w naszą zdolność. 

I widzicie, udało się. Nie marudziłam, nie płakałam. Nie pisałam o gruszkach na wierzbie a jedynie istotnych problemach, które dotykają większość kobiet samotnie wychowujących dzieci. I nie jesteśmy tutaj roszczeniowe a jedynie piszemy o tymczasowej sytuacji. Tak po prostu, bez spiny :)


​

Podoba Ci się to, co piszę? Zostaw komentarz. Jeśli masz ochotę pomóż mi dotrzeć do większej ilości osób i udostępnij ten tekst. To wszystko sprawia, że to co robię, ma sens. Bądź moją osobistą motywacją do dalszego działania. ​

---

---

Może Ci się spodobać
​ 
STOP dyskryminacji samotnych matek 

Blaski i cienie samotnego macierzyństwa

Po co mi facet