Cycki na wierchu, czyli karmienie w miejscu publicznym

Osobiście już dawno mam ten etap za sobą, więc chyba nie powinnam się już wypowiadać, no bo po co i niby kto mi takiego prawa udzielił. Ani już nie pamiętam, ani zdjęcia zrobić nie mogę, a czasy to z pewnością były jakieś inne za mojej mlecznej kadencji. Ale wkurza mnie bardzo ta cała śmieszna nagonka na te biedne, malutkie dzieci, które chcą jedynie zjeść, a tu nie można, bo jego mamuśka zostanie zaraz spalona na stosie, bo przy okazji karmienia kawałek cycucha światu pokazała.

Karmienie piersią jest tak naturalną sprawą, że absolutnie nikt nie powinien z tego robić afery. Decydując się na ten sposób karmienia swego nowo narodzonego dziecka ( o korzyściach nie będę pisać, bo są ogólnie znane) musimy zdawać sobie sprawę z tego, że to dziecko będzie decydowało ile zje, a co gorsze,[ o zgrozo ( ! ) ], gdzie będzie jadło. Generalnie dziecko ma w nosie, czy obecnie jego mama znajduje się w centrum handlowym, kościele czy też wyleguje się ze znajomymi a plaży. Jeszcze bardziej powiewa mu ilu ludzi na nich patrzy.Kiedy tylko będzie głodne da o tym znać nie tylko mamuśce, ale wszystkim dookoła.

Nikt już nie zwraca szczególnej uwagi na karmiące matki, więc skąd biorą się te strasznie wrażliwe osobniki, co mnie nieco dziwi, którym strasznie krępują się myśli, kiedy są świadkami tegoż zdarzenia. A może są to kobiety,które nie mają, co wystawiać, może faceci, którzy nie kontrolują swoich emocji albo tudzież dewotki starszej daty. Osobiście czułabym się niekomfortowo, gdyby mama nie była przygotowana do karmienia w miejscu publicznym i zmuszona byłabym do podziwiania nie tylko tej cudnej czynności, ale także piękna jej brzucha czy pleców.

Biustonosz do karmienia to podstawa. Osobiście używałam chustki lub kocyka, ewentualnie pieluchy, która dawała odrobinę prywatności nawet w miejscach publicznych. I wsio. Dawaj cycka, bo przecież, jak długo można żądać jedzenia!! 

---

Oczywiście, możemy starać się unikać takich sytuacji, jednak zastanówmy się po co. Karmienie na żądanie nie wzięło się z kosmosu, a z naturalnej potrzeby dziecka. Sami jemy wtedy, kiedy jesteśmy głodni. Używamy widelców, noży, rąk. Jemy w domu, samochodzie, restauracji, na plaży, czy też na deptaku. Prywatnie i publicznie. Nikogo to nie krępuje, nikt nie robi z tego afery. Nie potrzebne są akcje promujące jadanie poza domem. Nie wydaje się milionów na kampanię, nie ma potrzeby zatrudniania celebrytów. Jest ok.

Dlatego proszę, dajcie spokój tym biednym, głodnym dzieciom i ich karmicielkom. Niech jedzą, gdzie chcą i jak chcą. Żyjemy w XXI w. i nic, co ludzkie, nie powinno być nam obce. Tym bardziej fajne (jędrność piersi karmiących nie ma sobie równych) cycki, które budzą tyle skrajnych emocji.