Bycie samotną mamą jest najtrudniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek zrobiłam

---

Pamiętam ten dzień, kiedy zaczęło psuć się w moim małżeństwie. Często wtedy przesiadywałam u swojej mamy. Dużo rozmawialiśmy a ona zawsze mówiła, żebym się zastanowiła, czy nie da się jeszcze tego związku uratować. Ona sama wychowała mnie i trójkę mojego rodzeństwa praktycznie sama. Mój tata był wiecznie w rozjazdach, by zarobić na dom. Pamiętam, jak jej było ciężko. Ona sama mówiła, że to bardzo ciężkie być samej z dziećmi. Nie brałam wtedy jej słów na poważnie. Przecież ja silna, wszystko mogę, niczemu się nie poddam.

---

Kiedy zostałam sama to te 90% rzeczy, które robiłam w pojedynkę było wciąż mało, musiałam znaleźć siłę i odwagę, by dorzucić jeszcze pozostałe 10% obowiązków.

Bycie samotną matką okazało się cięższe, niż przypuszczałam
Mój były mąż zarobił pieniądze, ogarnął "męskie" sprawy w domu, zajął się naszą córką, kiedy tego potrzebowałam. Zawsze mogłam liczyć, że będę mogła odpocząć, a w czasie choroby będzie miał kto zająć się dzieckiem, czy podać mi ciepłą herbatę. 
Kiedy zostałam sama, to wszystko się urwało. Nie potrafiłam wiele razy ogarnąć spraw organizacyjnych szczególnie wtedy, kiedy leżałam plackiem z gorączką, a tu trzeba było iść do pracy, czy też zająć się dzieckiem i domem.

Bycie samotną matką wzmacnia
Potrafię zabić pająka, wymienić żarówkę, pokombinować z "męskimi" zajęciami, ogarnąć dom, zając się dzieckiem, zarobić na nasze potrzeby, a także znalazłam czas na swoje hobby. Wiem, że gdybym nie wychowywała dzieci w pojedynkę to nie znalazłabym tej siły w sobie, nie odkryłabym talentów. Nie musiałabym. 

W byciu samotną matką dobija samotność
I tu nie chodzi o bycie samą, bo zawsze mam obok siebie dzieci. Chodzi o tego kogoś, kto przytuli, wesprze dobrym słowem, wyręczy z niektórych obowiązków. Kiedyś, kiedy dzieci już spały miałam męża, z którym mogłam porozmawiać, pomarzyć. Teraz zastaje mnie pustka, nieme ściany i przerażająca cisza, którą zagłuszam muzyką, filmem czy też stukotem klawiatury, kiedy oddaję się swojemu hobby.

Samotne wypady stały się wyjątkową rzadkością
I nie mówię tutaj o szalonym wieczorze z przyjaciółmi. Mówię tutaj o przyziemnych sprawach. Na chwilę obecną moje dzieci są na tyle duże, że mogą same zostać w domu, ale dobrze pamiętam czas, kiedy były moimi kompanami dosłownie wszędzie.  Zakupy, biblioteka, załatwianie spraw urzędowych, a czasami nawet lekarz. Wszędzie musiałam ciągnąć je za sobą.

Czas wolny przestał być tak naprawdę wolnym
Piątek wieczór. W czasie swojego związku zazwyczaj mieliśmy plany na weekend. Czasami wspólnie, czasami oddzielnie. Odkąd zostałam samotną matką tym bardziej nie mogę doczekać się piątku. Tylko wtedy mogę się tak naprawdę wyspać, zrobić zaległe pranie, odrobić z dzieciakami zadania domowe. 

Częściej masz poczucie winy
Nasza rodzica składa się z jednego rodzica i moje dzieci na pewno to czują. Są świetnie zorganizowani i wiem doskonale, że przewyższają mnie liczbą. Ich jest trójka.  Nie mogę dać im tyle mojego czasu, ile dawałam wcześniej. Natłok obowiązków sprawia, że jest ciężko, mam poczucie winy. Jednak cokolwiek robię robię najlepiej, jak potrafię. Chociaż w ten sposób chcę im wynagrodzić pewne braki.

Brak kompromisów
Nie oszukujmy się, dobry związek opiera się na zdolności wypracowywania kompromisów. I to na każdej płaszczyźnie wspólnego życia. Jeśli nie chodzi o farbę do pokoju, co ugotować na obiad, to o miejsce w łóżku. Zawsze trzeba iść na kompromis. Odkąd zostałam sama z dziećmi, poczułam powiew wolności. Już nie muszę liczyć się z niczyim zdaniem. Nikt nie przełącza mi mojej ulubionej muzyki, jeśli nie chcę zmywać naczyń, to po prostu nie muszę, nie muszę też iść na kompromis, kiedy i gdzie pojedziemy w tym roku na wakacje. 

Zostałam mistrzynią w ekstremalnej weryfikacji potencjalnych partnerów
Dzięki całej tej niezależności bardzo niechętnie z niej rezygnuję, by dzielić się nowym życiem z kimkolwiek. Jestem ostrożna. Obawiam się, że nie potrzebuję nikogo, że polegam na sobie i to jest najbezpieczniejsze. Przez całe swoje doświadczenie wyznaczam na tyle wysokie wymagania, że ciężko mi będzie znaleźć kogoś. I nie chodzi tu o wygląd, a o charakter. Poza tym, nie oszukujmy się, samotne macierzyństwo jest na tyle wymagające, że czasami brak mi czasu na sen, a co dopiero na nowy związek.


Na koniec dnia zawsze sobie mówię, patrząc w siną dal....
Anka, jesteś wyjebista! Dajesz radę, dzieci poszły spać uśmiechnięte, najedzone, z marzeniami na przyszłość. Robisz kawał dobrej roboty.

Ty też jesteś :)

---

---

​​​Podoba Ci się to, co piszę? Zostaw komentarz. Jeśli masz ochotę, pomóż mi dotrzeć do większej ilości osób, i udostępnij ten tekst. To wszystko sprawia, że to co robię, ma sens. Bądź moją osobistą motywacją do dalszego działania.

---

Może Ci się spodobać
STOP dyskryminacji samotnych matek 
Blaski i cienie samotnego macierzyństwa
Po co mi facet