Niemcy, Szwecja, Francja, Hiszpania, czy Anglia - to tylko niektóre miejsca, gdzie również można spotkać samotne mamuśki. Każda radzi sobie, jak może. Jedne mają większą opiekę od państwa, inne mniejszą. Najważniejsze jest to, ze KAŻDA stara się wychować swoje dzieci jak najlepiej. Jest jednak trudniej ze względu na otaczającą nas rzeczywistość. Inna kultura, język, tradycje.

Osobiście od 9 lat mieszkam w Wielkiej Brytanii, więc mogę się jedynie wypowiedzieć na temat tegoż kraju. ​

Co to takiego ten cały "Armagedon"? Przeszperałam tysiące wyjaśnień dostępnych w Internecie oraz poszperałam w swoich szarych komórach i doszłam do wniosku, jak bardzo wszyscy się mylą. Czy można go przeżyć? Czy można wyjść z tego bez szwanku i ze zdrową psychiką? Sprawdziłam to na sobie. Mi się udało. A Tobie?

To, że nieraz czuję się, jak twór społeczny, to nie oznacza, że można mnie jeszcze dobijać abstrakcyjnymi pytaniami.  Samotna matka wciąż jest jeszcze jednak pewnego rodzaju "atrakcją", choć już całkiem udomowioną. Jest nas, niestety, coraz więcej. Mimo to ludzie czasami zadają dziwne pytania. Pytania, które wkurzają, bolą, a czasami po prostu są nie na miejscu. Dzielnie je znoszę i odpowiadam, choć czasami nie mam na to najmniejszej ochoty.
Dlatego chciałabym tym wpisem podpowiedzieć niektórym, jak nie wkurzyć i nie wyprowadzić samotnej matki z równowagi.