5 rzeczy, których boję się w samodzielnym macierzyństwie najbardziej

---

Mogłoby się wydawać, że z moim doświadczeniem, jakie posiadam w byciu samotną matką nic nie jest w stanie mnie zdziwić, zaskoczyć a tym bardziej przestraszyć. A jednak. Są rzeczy, które do tej pory budzą na mojej twarzy wyraz zakłopotania. Nie dlatego, że jestem nieśmiała (choć wydaje mi się, że jestem), ale dlatego, że się boję.

---

Boję się, czy decyzje które podejmuje są dobre dla moich dzieci
Od wyboru szkoły aż po wybór kolacji. Bardzo boję się, że moje decyzje nie będą dla nich odpowiednie i mój z góry założony plan na samotne macierzyństwo runie wraz ze skutkami źle podjętej decyzji. Na chwilę obecną wiem, że moje decyzje są dobre. Skąd to wiem, bo dzieci są szczęśliwe, uśmiechnięte. Dopóki widzę ich szczęście to staram się stresować mniej swoimi obawami. 

Boję się, czy zapewnię moim dzieciom bezpieczeństwo finansowe
Myślę, że o finanse to obawiają się wszyscy. Płynność finansowa dla samodzielnych matek to coś szczególnego. Spędza ona czasem matkom sen z powiem. Kiedy nie ma pracy stresujemy się, jak ją znaleźć, a kiedy już ją mamy to boimy się, czy wciąż będziemy ją miały. 

Boję się, czy aby na pewno jestem dobrym przykładem dla swoich dzieci
Generalnie uważam, że jestem super matką. Nie pozwalam sobie na ocenianie mnie jako matki, bo każdy kieruje się w życiu innymi zasadami i wartościami i to, co dla jednych jest dobre, niekoniecznie będzie dobre dla innych. Pomimo tego zawsze mam wątpliwości, obawy. Maleńkie, ale jednak są. Czy aby na pewno moje dzieci widzą mamę pozytywnie, czy widzą moje mocne strony, czy odbierają całą miłość, zaufanie i pewność siebie? Czy to, jaka jestem wpłynie dobrze na to, jakimi ludźmi będą?

Boję się o to, że może stać się coś złego mnie albo (gorzej) moim dzieciom
Miałam taką sytuację prawie dwa lata temu. Zakrztusiłam się i nie mogłam oddychać. Stałam w kuchni walcząc o oddech, o życie. Gdzieś z tyłu słyszałam śmiech swoich dzieci dobiegający z salonu. Jedno to stracić matkę, a drugie to widzieć, jak się ją traci. To niewyobrażalny ból dla nich. Nie chciałabym by ich kiedykolwiek to spotkało. Mnie się udało. Zdarza się jednak, że niektórzy mają mniej szczęścia. A co jeśli stanie się coś mojemu dziecku? Jak sobie ze wszystkim poradzę?

Boję się, że brak ojca odbije się na dorosłym życiu moich dzieci
Wiem, dzieci potrzebują obojga rodziców. Wiem, nie zawsze jest to możliwe. Wiem jednak, że staram się, jak mogę, by ten brak dzieciom nadrobić, by wypełnić tę pustkę. Moja córka rzadko, choć coraz częściej, rozmawia ze swoim ojcem (nowa żona pokazała swoje prawdziwe oblicze) a moi chłopcy nie mają w ogóle kontaktu ze swoim. Mają wujków i dziadka dookoła, ale to nie to samo. Boję się, że brak ojca w dzieciństwie może negatywnie wpłynąć na ich dorosłe życie. 

Na koniec dodam, że martwię się o wiele więcej rzeczy jako samotna matka. Nie pozwalam jednak, by te obawy rządziły moim życiem. Myślę o tym wszystkim w nocy, kiedy leżę już w łóżku wykończona mijającym dniem. W dzień natomiast staram się skoncentrować na tym, by zmartwień było mniej a życie wypełnione radością i zdrowiem.

A Ty o co się martwisz najbardziej jako samotna matka?

​

---

---

Podoba Ci się to, co piszę? Zostaw komentarz. Jeśli masz ochotę pomóż mi dotrzeć do większej ilości osób i udostępnij ten tekst. To wszystko sprawia, że to co robię, ma sens. Bądź moją osobistą motywacją do dalszego działania


Warto przeczytać

• Czy można być dumnym z bycia samotną matką? Tak !!! Koniecznie przeczytaj dlaczego
• Koniec marudzenia!!!! Jestem samotną matką i sobie radzę!
• ​Moja spowiedź, czyli wyznanie prawdziwej samotnej super-matki